Okumak insani olan güdüler arasında en önemli yer tutan vak'a. Bazen bilmeden, bazen bilerek... Ne bulursan bul, oku! Doğruyu ve yanlışı ayıtlayabilmek için, yanlışı da, doğruyu da oku!
Yaşa göre okuma strandartlarını belirlemek(!) doğru mu? Peki yaşlanmaya göre sil baştan bir okuma projeniz var mı? Ne, niçin, ne zaman okunuyor, ihtiyaç mı- zevk mi?
İlköğretimde "yeni seri Ayşegül, eski seri Cin Ali, Ömer Seyfettin, Kemalettin Tuğcu, Jules Verne, Alexander Dumas..." Ortaöğretimde " Dünya klasikleri, bir kaç roman, kişisel gelişim, öss'yi başarabilme kitapları, nlp uzman söylentileri..." Üniversitede "aşk, atraksiyon, araştırma, belgesel, dergiler, mitoloji, felsefe ..." ayrıştık ve standartlarımızı oluşturduuuuk...
Takıldığım nokta; kişisel gelişim kitabı okuyarak, kitleleri eğitmek istemek neden? Anlık uçmalara kapılıp, çakılmalar neden? Çakılıp tekrar aynı yazarın yeni kitabını alıp "aynı uçuş moduyla ileriye gittiğini zannetmek" neden? Aslında bir yere gittiğimiz yok. Aldatılıyoruz. Açık ve net, al-da-tı-lı-yo-ruuuuuz.... Kişisel gelişim, nlp, şu zeka, bu zeka, o zeka derken beynimimizi mi, ruhumuzu mu çözüyoruz? Bizi ince noktamızdan vurmaktalar... İnce zekalı insanlar(!)
İnsan durumlarını ve durumsuzluk anlarını ve duramadığı hâllerini bazen, zaman zaman, kimi zaman, her zaman, an zaman kendi arasında bitirmeye veya başlatmaya özen göstermeli. Hem kişisel gelişimde nedir ki peaaah! Kişileri değil "dumura uğramış" kitleleri geliştirelim...
ÜZÜLMESİ GEREKEN YERDE AVAZIN ÇIKTIĞI KADAR ÜZÜL, KİŞİSEL GELİŞME (Vücut Geliştirme gibi bir şey sanırım
YAZAN SİLSİLE
