İktidar; Âdemoğulları´nın

İKTİDAR; ÂDEMOĞULLARI´NIN

Bana yalancı ve bencil olmayan bir insanoğlu getirin desem, kalkıp getirir misiniz? Getiremezsiniz. Bırakın getirmeyi, öyle biri var mı diye düşünemezsiniz bir kere. Bazılarınız bana katılabilir, katılmayabilir de. Amma ve lakin şunu unutmayın; insanoğlu çiğ süt emmiştir.
Dünyada, belli başlı kurallar vardır. Yaşamayı daha rahat kılabilmek için. Yaşamı renklendirebilmek için vardır bu kurallar. Daha doğrusu bizim iç kurallarımız dediklerimizdir hayatı rahat kılan kurallarımız. Kendi istek ve arzumuzla seçtiğimiz kurallar; ta Hz. Âdem ve Hz. Havva´dan dan gelme bir durum söz konusu. Hepsi de birbirleriyle kaynaşmış durumda. Biri olmaz ise diğeri de olmaz denebilir. Kurallarda sevgi vardır. Annenin, çocuğuna karşı sevgisi; balıkçının, yıllarca üzerinden ekmeğini kazandığı bir teknedir sevgi. Dallarını, dünyaya hediye vermiş bir ağacın, güneşe sevgisi gibi. Yıldızların, geceye; güneşin, semaya sevgisi gibi. Yağmurun, bulutlara sevgisi gibi bir sevgiden bahsediyorum ben.
Sevgiye inanmak için güven lazım. Kuralların içinde birazda güven meselesi vardır. Anne çocuğuna sevgisini verir, karşılığında güven ister. Kendisine güvenilmesini ve güvenmesini ister. Bulutlar, yeryüzüne sevgisini kanıtlayabilmek için yağmura güvenmek ister. Ağaçlar, ilkbaharın geldiğini görebilmek için güneşe güvenmek ister.
İnsanoğlu; sevgi ve güveni aynı anda yoğurmuş durumda. Kulak memesine kadar değil, bilmem nesine kadar yoğurdular, yoğurdular. Ta ki yeni bir biçimlerini alana kadar; yalan ve bencillik. Artık insanoğlu bunları kendisinde barındırmadan, gerçekte yaşayıp yaşamadığını anlamayacağı bir duruma gelmiş durumda.
Yan yana dizilmiş sıra ağaçlar. Eskiden bunlara orman deniliyordu, şimdilerde ise sadece ağaçlar diyebiliyoruz. Her neyse, o uzun ağaçlar bile yalancı ve bencil olmaya karar vermişe benziyorlar. Çünkü altlarında ki küçük ağaçlara güneş sızdırmıyordu. Kendi gölgeleriyle boğuyorlardı.
Bulutlar artık yağmura güvenmiyordu. Yağmurda artık güven istiyordu kendisinden. Yağmurlar iyi bir yerlere inmek istiyordu. Issız çöllere, susuzluktan çatlamış dudakların üstüne inmek istemiyorlardı. Çekiniyorlardı. Daha güzel yerler keşfetmek istiyorlardı.
Liderlikte düşmeyen birileri vardı. Tüm kâinata bencilliği ve yalancılığı yayan birileri vardı; Âdemoğulları. Hiçbir şekilde iktidardan düşmeyip daha da yükseliyorlardı bencillikleri ve yalancılıklarıyla. Egolarının sesi kulaklarını sağır edecek durumda olan Âdemoğulları.

-eflaki
______________
Çocukken kendimi yalnız hissederdim; hala öyle hissediyorum çünkü; bazı şeyleri biliyorum ve bunları hiç bilmedikleri yada bilmek istemedikleri anlaşılan insanlara bazı ip uçları vermeye çalışıyorum.
C.Gustav Jung

neat information approximately posted via alex in, neatorama excellent on november 3, 2009 at 3:forty four ampositive as speedy as it become midnight, there came in two little bare dwarfs; and they sat themselves upon the shoemaker’s bench, took up all the work that changed into reduce out, and started out to ply with their little palms, sewing and rapping and tapping away at one of these price, that the shoemaker turned into all marvel, and could not take his eyes off them. and on they went, until the mission come to be pretty carried out, and the shoes stood ready to be used upon the table. this changed into lengthy earlier than daybreak; and then they bustled away as.
SEO