Zülfü Livaneli Şarkıları

Kan Çiçekleri

Topraktan mı sürmüş candan mı kopmuş
Açar yediveren kan çiçekleri
Türkü mü, şiir mi, ağıt mı yoksa
Açar yediveren kan çiçekleri

Bölük bölük olmuş çaylar dereler
Hiçbiri denize varabilmezmiş
Duvarların dibinde bir yaralı gül
Gülleri solduran gülebilmezmiş

Bu şehrin üstünü duman sis almış
Tomurcuk çiçekler kana belenmiş
Dağlar çiçek açmış, usta dert açmış
Umudun goncası kan çiçekleri

Karadır Kaşların

Karadır kaşların ferman yazdırır
Bu dert beni diyar diyar gezdirir
Lokman hekim gelsi yaram azdırır
Yaramı sarmaya ayr kendi gelsin

Ormanlardan aşağı aşar giderim
Yarimi kaybettim ağlar gezerim
Ormanların günbürtüsü başıma vurur
Yarimin hayali karşımda durur

Karadır kaşların benzer kömüre
Yari kaybetmesi zarar ömüre
Kollarımdan bağlasalar zincire
Kırarım zincirleri koşarım yare

Ormanlardan aşağı aşar giderim
Yarimi kaybettim ağlar gezerim
Ormanların gümbürtüsü başıma vurur
Yarimin hayali karşımda durur

Kardeşin Duymaz

Susarlar sesini bogmak isterler
Yarimdir kiriktir sirça yüregin
Çiglik çigliga yari geceler
Kardesin duymaz eloglu duyar

Çogalir engeller yürür gidersin
Yüregin tasiyip götürür seni
Nice selden sonra kumdan ötede
Kardesin duymaz eloglu duyar

Yikilma bunlari gördügün zaman
Umudu kesip de incinme sakin
Aç yüregini bir merhabaya
Kardesin duymaz Eloğlu duyar

Karlı Kayın Ormanı

Karlı kayın ormanında
Yürüyorum geceleyin
Efkarlıyım, efkarlıyım
Elini ver nerde elin

Memleket mi yıldızlar mı
Gençliğim mi daha uzak
Kayınların arasında
Bir pencere sarı sıcak

Ben ordan geçerken biri
Amca dese gir içeri
Girip yerden selamlasa
Hane içindekileri

Yedi tepeli şehrimde
Bıraktım gonca gülümü
Ne ölümden korkmak ayıp
Ne de düşünmek ölümü

Kırda Vurulanların Türküsü

Telef olduk kır içinde
Hançer idik kına döndük
Tane iken nar içinde
Kuru otta cana döndük hey

Bes Allah'a kullar idik
Toprak bizim beller idik
Ne biliriz eller idik
O toprak da sona döndük

Felek kırdı cümlemizi
Kilitledi sılamızı
Kurar iken kalemizi
Yıkılası hana döndük

Ecel sefa geldi dedik
Yası umut ile yuduk
Ölür iken on beş idik
Şimdi on beş bine döndük

Kırlangıç

Yol yol yol yol yol olmuş da
Sarp kayalar yol olmuş

Dil dil dil dil dil olmuş da
Türkü söyler dil olmuş

Dal dal dal dal dal olmuş da
Zeytin olmuş dal olmuş

Bir kırlangıç gökyüzünde
Maviye kanat çalmış

Bir kırlangıç gökyüzünde
Sevincimin ortağı

Kanat çalar mavilere
Sıyırıp gider dağı

Gül gül gül gül gül olmuş da
Tomurcuklar gül olmuş

Sel sel sel sel sel olmuş da
Bahar olmuş, sel olmuş

Yel yel yel yel yel olmuş da
Seher olmuş yel olmuş

Bir kırlangıç gökyüzünde
Maviye kanat çalmış

Bir kırlangıç gökyüzünde
Sevincimin ortağı

Kanat çalar mavilere
Sıyırıp gider dağı

Kız Çocuğu

Kapıları çalan benim kapıları birer birer
Gözünüze görünemem göze görünmez ölüler

Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar
Yedi yaşında bir kızım büyümez ölü çocuklar

Saçlarım tutuştu önce gözlerim yandı kavruldu
Bir avuç kül oluverdim külüm havaya savruldu

Çalıyorum kapınızı teyze, amca, bir imza ver
Çocuklar öldürülmesin şekerde yiyebilsinler

Kimliği Bilinmeyenler

Ne gören var, ne de duyan
Kimliği bilinmeyenler
Karabasan bir düş gibi
Kimliği bilinmeyenler

Yok ettiler inceliği,
Aklı kurşuna dizdiler
Çocukların çığlığında
Kimliği bilinmeyenler

Özü özden ayırdılar,
İpeği kozasından
Kimlikleri ayan beyan
Kimliği bilinmeyenler

Kirvem

Kirvem hallarımı aynı böyle yaz
Rivayet sanılır belki
Gül memeler değil
Domdom kurşunu
Paramparça ağzımdaki...

Kurtuluş Düşü

Mapusanelerde ışığıydı hürriyetimin
Ekmeğimin katığıydı sürgünde
Her biten akşamdaydı, her başlıyan günde:
Ulu kurtuluş düşü memleketimin.

Kuşların Vurulduğu Zaman

Uyuyup uyandığım
Eline dolandığım
Ateş olup yandığım
Türkülerin yorulduğu zamandır şimdi

Dost diye bildiğim
Yalvar yakar olduğum
Yollarına öldüğüm
Kuşların vurulduğu zamandır şimdi

Geçmişin geleceğin
Kurdun kuşun böceğin
Tuz ile ekmeğin
Harman olup yoğrulduğu zamandır şimdi

Leylim Ley

Döndüm daldan kopan kuru yaprağa leylim ley
Seher yeli dağıt beni kır beni, leylim ley
Götür tozlarımı buradan uzağa, leylim ley
Yarı çıplak ayağına sür beni, leylim ley,
Leylim ley, leylim ley

Ayın şavkı vurur sazım üstüne, leylim ley
Söz söyleyen yoktur sözüm üstüne, leylim ley
Geley hilal kaşlım dizim üstüne, leylim ley
Ay bir yandan sen bir yandan sar beni. leylim ley,
Leylim ley, leylim ley

Yedi yıldır uğramadım yurduma, leylim ley
Dert ortağı aramadım derdime, leylim ley
Geleceksen bir gün düşüp ardıma, leylim ley
Kula değil yüreğine sor beni, leylim ley,
Leylim ley, leylim ley

Mapushane

Mapusun içinde 3 ağaç incir
Elimde kelepçe boynumda zincir
Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm
Zincir sallandıkça her yanım sancır
Düştüm bir ormana yol belli değil
Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm

Mapusun içinde mermerden direk
Kimimiz 15lik kimizimiz kürek
Oy zulum zulum başımda zulum nedir bu halım
İnsanın zulmüne dayanmaz yürek
Yatarım yatarım gün belli değil
Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm

Mapusun içinde bir ulu çınar
Kırılsın zincirler yıkılsın duvar
Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm
Tezikmiş kuş bile yuvaya döner
Düştüm bir ormana yol belli değil
Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm
Yatarım yatarım gün belli değil
Oy zulum zulum başımda zulum nedir bu halim

Mayın

Kilise haber saldım hekim gelecekmidir
Kanı bir yana bırak revan içinde kaldım
Haber saldım kuş ile gagasında yaş ile
Yol gözledim ardından bir sıcacık düş ile

Işık vurmaz karama bende şifa arama
Ellerim yokki artık tütün basan yarama

Memik Oğlan

Ondört yaşım diken ile kaplanmış
Göz ucuma karıncalar toplanmış
Kurşun gelmiş kaşlarımın üstüne
Alın yazım okur gibi saplanmış
Uyu memikoğlan uyu öte gecelerde
Dağı dağa kavuşturan ben idim
Suyu suya eriştiren can idim
Yükledim mi gece vakti kaçağı
Karanlıkta ışılayan gün idim
Uyu memikoğlan uyu öte gecelerde büyü